Hoe Ben Chilwell van de slechtste weer de beste werd
Ben Chilwell maakte een paar jaar geleden voor 55 miljoen euro de overstap van Leicester City naar Chelsea. De 27-jarige vleugelverdediger vertelt op de website van The Players Tribune hoe zijn reis naar de top is verlopen. Tegenwoordig is hij regelmatig de aanvoerder van Chelsea en international van Engeland.
De slechtste van het team
“In de jeugdopleiding van Leicester City werd ik altijd als een goede, talentvolle speler gezien. Ik werkte niet hard, maar kon puur op talent de beste zijn. Maar in 2012 kwam ineens de verandering. Ik speelde toen in de Onder-16 en werd ineens een van de slechtste spelers van het team. Ik wist niet of het kwam omdat de andere jongens opeens volwassen werden of omdat ze gewoon meer arbeid leverden. Maandenlang zat ik niet eens bij de wedstrijdselectie, zelfs niet op de bank!”
Verplicht trainen in het park
“Mijn vader bracht me altijd naar de trainingen en probeerde mij te motiveren. Ik moest harder werken van hem en daarom gingen we na elke training naar het park om twee uur te oefenen. Ik had daar totaal geen zin in, maar deed het omdat het moest. Mijn moeder en vader wilden niet dat ik zou stoppen met voetballen. Ze zagen wat er mogelijk was. Ze zagen de droom. En ze stimuleerden mij op zo’n manier dat ik het ging begrijpen.”
“Hun vastberadenheid hielp. Ik ging door en begon keihard te werken. Op een gegeven moment begon ik weer te spelen en werd ik zelfs aanvoerder . Het ging goed en ik genoot weer van het voetbal. Maar op mijn achttiende werd mijn mentale kracht opnieuw op de proef gesteld.”
Kennismaken met mannenvoetbal
Chilwell ging op huurbasis naar Huddersfield Town om ervaring op te doen in de Championship met spelers die veel ouder dan hem waren. “De dag voor mijn eerste wedstrijd kon ik nauwelijks slapen. Mijn hart ging tekeer toen ik in bed lag. Ik wilde niet dat het alarm zou afgaan, ik was doodsbang. Ik liep enkele uren later de kleedkamer binnen en had het gevoel dat iedereen me aankeek. Ik voelde me weer klein.”
“David Wagner, de manager, gaf me weer vertrouwen. Hij nam me op een dag apart en zei dat ik een van de beste linksbacks van de wereld kon worden als ik hard bleef werken. Ik? Een van de beste? Dat vergeet je daarna niet meer. Mijn spel ging vooruit. Bij Huddersfield begreep ik dat ik op profniveau kon slagen.”
De beste linksback ter wereld
“Nu heb ik het gevoel dat ik op de goede weg ben. Ik wil de beste linksback ter wereld worden. Dat voelt goed om te zeggen. Ik heb ook het gevoel dat het mogelijk is. Kijk naar iemand als Andy Robertson bij Liverpool. Hij was bijna gestopt, bleef doorgaan, verlegde zijn grenzen en nu is hij een van de beste backs ter wereld.”
“Mijn debuut voor Engeland tegen Zwitserland was ongelooflijk. Wat me het meeste is bijgebleven is het beeld van mijn familie in de spelerslounge vlak na de wedstrijd. Ik stapte uit de lift en zag mijn drie beste vrienden met mijn moeder, vader en zus. Ik zag hun glimlach. Woorden kunnen niet de gevoelens beschrijven die ik toen ervoer. Ik word er nu nog een beetje emotioneel van.
Ik weet nog dat ik met een grote grijns daar ging zitten en dat we niet over voetbal spraken, maar over de weg ernaartoe. Want wij hadden dit hoogtepunt bereikt, niet alleen ik. Achteraf gezien ben ik hen dankbaar voor het vertrouwen in mij. Al die mensen aan die tafel in de spelerslounge geloofden in me, ook al had ik zelf niet door hoe ik in mijzelf kon geloven.”
“Als jij een jonge voetballer bent, dit leest en het ook wil maken als prof, dan hoop ik dat dit verhaal je nieuwe perspectieven biedt. Blijf dromen en keihard werken.”
Train als een prof en meld je NU aan voor de Online Academy!
MEEST RECENTE BERICHTEN: